Przez wieki wydawało się oczywiste, że pierwszy makaron stworzyli starożytni Rzymianie; W 2005 roku jednak chińscy archeolodzy kopiący w neolitycznej wiosce w pobliżu miejscowości Laja poczynili odkrycie, które wywołało lawinę pytań – talerz spaghetti – naukowcy z Akademi Nauk i Instytutu Archeologi ustalili jego wiek na 4 tyś. lat; Znaleziony talerz spaghetti, przypomina tradycyjne chińskie spaghetti La-Mian,makaron który do dziś wyrabia się przez wielokrotne rozciąganie ciasta ręcznie;Dziś naukowcy i historycy są bardziej skłonni twierdzić, że stworzenie pierwszego makaronu odbyło się równolegle na różnych kontynentach; W Europie bez wątpienia pierwsi byli Rzymianie i Etruskowie. Już w antycznych książkach pisano o rzymskiej „lagane” ( prawdopodobnie dzisiejsze lasanie) przygotowywanej z mąki orkiszowej. Pierwsze tagliatelle nazywano „tria”, nazwa, którą w regionie Apulii( Puglia) można spotkać do dziś;
Produkacja i handel makaronu na dużą skalę ruszyła w XV wieku, w największych miastach powstały pierwsze „pastifici”; Od tego czasu pasta rozprzestrzeniła się na sąsiednie kraje, szczególnie doceniona została na francuskich dworach; W tym samym czasie przybywa do Europy również pomidor, lecz minie jeszcze sporo czasu zanim stanie się „jadalny, a tymczasem pasta burro e formaggio (makaron z masłem i serem) staje się najpopularniejszym i najtańszym daniem włoskiego narodu, sprzedawany jest na ulicach i je się go rękami (dopiero około 1700 r. wynaleziony zostanie widelec do spaghetti);
Makaronu nie należy gotować wcześniej niż przed podaniem; Warto też dopasować sos do kształtu makaronu; Ogólnie makarony krótkie dobrze się komponują z dużą ilością sosu o intensywnych smakach, do lekkich sosów lepiej wybierać makarony długie;
Na dzień dzisiejszy ze względu na skład możemy rozróżnić 2 główne typy makaronu: makaron domowy i makaron przemysłowy; Do makaronu domowego najczęściej używa się maki pszenej ogólnodostępnej w sklepach spożywczych, do makaronu przemysłowego używa się semoliny z pszenicy durum; Różnica jest też w ilości jaj, w makaronie domowym na 1kg mąki przypada zazwyczaj 10 jaj, w przemysłowym na 1kg mąki – 5 jaj; Również długość gotowania domowego makaronu jest o wiele krótsza, niż makaronu przemysłowego;
Z punku widzenia chemicznego makaron składa się z wody, białka, tłuszczów i węglowodanów;
Makaron powinno gotować się w osolonej wodzie w proporcjach 1 do 10, czyli na każde 100 g makaronu 1 litr wody; Makaron wrzuca się na wrzącą wodę. Stare książki kucharskie mówią, że ugotowany al dente jest bardziej lekkostrawny; By ugotować makaron al dente, czyli na półtwardo najlepiej próbować go podczas gotowania, można też sugerować się czasem podanym na opakowaniu;
Produkacja i handel makaronu na dużą skalę ruszyła w XV wieku, w największych miastach powstały pierwsze „pastifici”; Od tego czasu pasta rozprzestrzeniła się na sąsiednie kraje, szczególnie doceniona została na francuskich dworach; W tym samym czasie przybywa do Europy również pomidor, lecz minie jeszcze sporo czasu zanim stanie się „jadalny, a tymczasem pasta burro e formaggio (makaron z masłem i serem) staje się najpopularniejszym i najtańszym daniem włoskiego narodu, sprzedawany jest na ulicach i je się go rękami (dopiero około 1700 r. wynaleziony zostanie widelec do spaghetti);
Makaronu nie należy gotować wcześniej niż przed podaniem; Warto też dopasować sos do kształtu makaronu; Ogólnie makarony krótkie dobrze się komponują z dużą ilością sosu o intensywnych smakach, do lekkich sosów lepiej wybierać makarony długie;
Na dzień dzisiejszy ze względu na skład możemy rozróżnić 2 główne typy makaronu: makaron domowy i makaron przemysłowy; Do makaronu domowego najczęściej używa się maki pszenej ogólnodostępnej w sklepach spożywczych, do makaronu przemysłowego używa się semoliny z pszenicy durum; Różnica jest też w ilości jaj, w makaronie domowym na 1kg mąki przypada zazwyczaj 10 jaj, w przemysłowym na 1kg mąki – 5 jaj; Również długość gotowania domowego makaronu jest o wiele krótsza, niż makaronu przemysłowego;
Z punku widzenia chemicznego makaron składa się z wody, białka, tłuszczów i węglowodanów;
Makaron powinno gotować się w osolonej wodzie w proporcjach 1 do 10, czyli na każde 100 g makaronu 1 litr wody; Makaron wrzuca się na wrzącą wodę. Stare książki kucharskie mówią, że ugotowany al dente jest bardziej lekkostrawny; By ugotować makaron al dente, czyli na półtwardo najlepiej próbować go podczas gotowania, można też sugerować się czasem podanym na opakowaniu;
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za komentarz, niby taki mały gest,a jakże cieszy każdego blogera.